mandag den 20. marts 2017

SONORILO KAJ KANONO

Antaŭparolo

Emil Isac deTransilvanio, Rumanio: 1886 - 1954  estis ĵurnalisto, tradukanto, pacifisto kaj apoganto de Esperanto.
La tradukanto estis Tiberio Morariu.
 Sonorilo kaj kanono estas proza poemaro.
 
Tiu libro ne plu troviĝas en la libro-servo de UEA.


''Kiam la homoj tre amis unu la alian kaj sentis, ke iliaj buŝoj Dion ne povas laŭdi sufiĉe, ili muldis sonorilojn.
- Sonoriloj anoncu amon kaj komprenon, preĝon kaj esperon, kaj la animo de Jesuo parolu en viaj voĉoj!
- Sonoriloj!

Kaj vi anoncis ĉiam pacon kaj vivon, kaj akompanis fianĉinon al festeno geedziĝa kaj laciĝinton al tombejo. Kaj vi vokis novnaskiton el mallumo. Sonoriloj mildaj, sonoriloj!

Kaj kiam la homoj ne plu amis unu la alian, kaj sentis, ke iliaj buŝoj ne plu povas laŭdi Dion, ili muldis kanonojn el sonoriloj.

Kaj kanonoj mulditaj el sonoriloj nun eklaŭdis la diablon. Kaj la buŝo de l' kanono faris orfon el infano kaj vidvinon el fianĉino kaj patrino. Kaj la voĉo de l' kanono  anoncis ĉie: malamon kaj sangon, pekon kaj doloron.

Kaj kiam denove amos unu la alian la homoj, ili muldos sonorilojn refoje el la kanonoj.

Kaj Jesuo venos el la altego kaj la gentoj genufleksos; kaj la animoj de l' mortigitoj per kanono supreniros en ĉielon sur sonorila sonŝtuparo: homoj, amu, ne mortigu unu la alian! Ne plu muldu kanonojn el sonoriloj.'' 

Jen la sondosiero


2 kommentarer:

  1. Kia belega teksto!!! Dankon, kara Betty!
    Plej amike salutas
    Mikelo

    SvarSlet
    Svar
    1. Koran dankon pro la komentado, kara Mikelo. Morgaŭ mi aldonos plian tekston de la sama libro.

      Slet